Coa profundización da reforma e apertura económica nacional, a industria da aviación civil nacional acadou un desenvolvemento sen precedentes, o número de pasaxeiros que entran e saen do aeroporto seguiu aumentando e o volume de equipaxes alcanzou unha nova altura.

A manipulación de equipaxes sempre foi unha tarefa enorme e complexa para os grandes aeroportos, especialmente os continuos ataques terroristas contra a industria da aviación que tamén impuxeron uns requisitos máis elevados para a tecnoloxía de identificación e seguimento da equipaxe. Como xestionar a pila de equipaxe e mellorar eficazmente a eficiencia do procesamento é un problema importante ao que se enfrontan as compañías aéreas.

Nos primeiros sistemas de xestión de equipaxes dos aeroportos, a equipaxe dos pasaxeiros identificábase mediante etiquetas de código de barras e, durante o proceso de transporte, a clasificación e o procesamento da equipaxe dos pasaxeiros realizábanse mediante a identificación do código de barras. O sistema de seguimento de equipaxes das compañías aéreas globais desenvolveuse ata o presente e é relativamente maduro. Non obstante, no caso de grandes diferenzas na equipaxe facturada, a taxa de recoñecemento de códigos de barras é difícil de superar o 98 %, o que significa que as compañías aéreas teñen que investir continuamente moito tempo e esforzos en realizar operacións manuais para entregar as maletas clasificadas a diferentes voos.

Ao mesmo tempo, debido aos altos requisitos direccionais da lectura de códigos de barras, isto tamén aumenta a carga de traballo adicional para o persoal do aeroporto á hora de realizar o empaquetado de códigos de barras. O simple uso de códigos de barras para emparellar e clasificar a equipaxe é un traballo que require moito tempo e enerxía, e pode incluso provocar graves atrasos nos voos. Mellorar o grao de automatización e a precisión da clasificación do sistema de clasificación automática de equipaxes do aeroporto é de grande importancia para protexer a seguridade das viaxes públicas, reducir a intensidade de traballo do persoal de clasificación do aeroporto e mellorar a eficiencia operativa xeral do aeroporto.

A tecnoloxía RFID UHF considérase xeralmente unha das tecnoloxías con maior potencial do século XXI. É unha nova tecnoloxía que provocou cambios no campo da identificación automática despois da tecnoloxía de códigos de barras. Ten capacidades de comunicación sen fíos, longa distancia, baixos requisitos de direccionalidade, capacidades de comunicación sen fíos rápidas e precisas, e está cada vez máis centrada no sistema de clasificación automática de equipaxes nos aeroportos.

Finalmente, en outubro de 2005, a IATA (Asociación Internacional de Transporte Aéreo) aprobou por unanimidade unha resolución para converter as etiquetas RFID UHF (Ultra Alta Frecuencia) no único estándar para as etiquetas de equipaxe aérea. Para facer fronte aos novos desafíos que a equipaxe dos pasaxeiros supón para a capacidade de manexo do sistema de transporte aeroportuario, cada vez máis aeroportos empregan equipos RFID UHF no sistema de equipaxe.

O sistema de clasificación automática de equipaxes UHF RFID consiste en pegar unha etiqueta electrónica na equipaxe facturada aleatoriamente de cada pasaxeiro, e a etiqueta electrónica rexistra a información persoal do pasaxeiro, o porto de saída, o porto de chegada, o número de voo, a praza de aparcamento, a hora de saída e outra información; o equipo de lectura e escritura de etiquetas electrónicas de equipaxe está instalado en cada nodo de control do fluxo, como a clasificación, a instalación e a reclamación de equipaxes. Cando a equipaxe con información de etiqueta pasa por cada nodo, o lector lerá a información e transmitiraa á base de datos para realizar o intercambio e a monitorización da información en todo o proceso de transporte de equipaxes.