GS1 استاندارد جدیدی برای داده‌های برچسب، TDS 2.0، منتشر کرده است که استاندارد کدگذاری داده‌های EPC موجود را به‌روزرسانی می‌کند و بر کالاهای فاسدشدنی مانند مواد غذایی و محصولات پذیرایی تمرکز دارد. در همین حال، آخرین به‌روزرسانی برای صنایع غذایی از یک طرح کدگذاری جدید استفاده می‌کند که امکان استفاده از داده‌های خاص محصول، مانند زمان بسته‌بندی غذای تازه، شماره بچ و سری ساخت آن و تاریخ «استفاده تا» یا «فروش تا» را فراهم می‌کند.

GS1 توضیح داد که استاندارد TDS 2.0 نه تنها برای صنایع غذایی، بلکه برای شرکت‌های داروسازی و مشتریان و توزیع‌کنندگان آنها که با مشکلات مشابهی در رعایت تاریخ انقضا و همچنین دستیابی به قابلیت ردیابی کامل مواجه هستند، مزایای بالقوه‌ای دارد. اجرای این استاندارد، خدماتی را برای تعداد فزاینده‌ای از صنایع که RFID را برای حل مشکلات زنجیره تأمین و ایمنی مواد غذایی به کار می‌گیرند، فراهم می‌کند. جاناتان گرگوری، مدیر مشارکت اجتماعی در GS1 ایالات متحده، می‌گوید که ما شاهد علاقه زیادی از سوی مشاغل به پذیرش RFID در فضای خدمات غذایی هستیم. در عین حال، او همچنین خاطرنشان کرد که برخی از شرکت‌ها در حال حاضر از برچسب‌های غیرفعال UHF RFID برای محصولات غذایی استفاده می‌کنند که به آنها امکان می‌دهد از تولید و سپس ردیابی این اقلام تا رستوران‌ها یا فروشگاه‌ها، کنترل هزینه و تجسم زنجیره تأمین را فراهم کنند.

در حال حاضر، RFID به طور گسترده در صنعت خرده فروشی برای ردیابی اقلام (مانند لباس و سایر اقلامی که نیاز به جابجایی دارند) جهت مدیریت موجودی استفاده می شود.با این حال، بخش مواد غذاییالزامات مختلف. این صنعت باید مواد غذایی تازه را در تاریخ انقضای خود برای فروش تحویل دهد و در صورت بروز مشکل، ردیابی آن در طول فراخوان آسان باشد. علاوه بر این، شرکت‌های این صنعت با تعداد فزاینده‌ای از مقررات در مورد ایمنی مواد غذایی فاسدشدنی مواجه هستند.