Organizacja GS1 opublikowała nowy standard danych etykiet, TDS 2.0, który aktualizuje istniejący standard kodowania danych EPC i koncentruje się na towarach łatwo psujących się, takich jak żywność i produkty cateringowe. Tymczasem najnowsza aktualizacja dla branży spożywczej wykorzystuje nowy schemat kodowania, który umożliwia wykorzystanie danych specyficznych dla produktu, takich jak data zapakowania świeżej żywności, numer partii i serii oraz potencjalny termin przydatności do spożycia.

GS1 wyjaśniło, że standard TDS 2.0 niesie ze sobą potencjalne korzyści nie tylko dla przemysłu spożywczego, ale także dla firm farmaceutycznych oraz ich klientów i dystrybutorów, którzy borykają się z podobnymi problemami związanymi z dotrzymaniem terminu przydatności do spożycia, a także z zapewnieniem pełnej identyfikowalności. Wdrożenie tego standardu stanowi usługę dla rosnącej liczby branż, które wdrażają technologię RFID w celu rozwiązania problemów związanych z łańcuchem dostaw i bezpieczeństwem żywności. Jonathan Gregory, dyrektor ds. zaangażowania społecznego w GS1 US, mówi, że obserwujemy duże zainteresowanie firm wdrażaniem technologii RFID w sektorze gastronomicznym. Jednocześnie zauważył, że niektóre firmy stosują już pasywne tagi UHF RFID do produktów spożywczych, co pozwala im na śledzenie ich od produkcji do restauracji lub sklepów, zapewniając kontrolę kosztów i wizualizację łańcucha dostaw.

Obecnie technologia RFID jest powszechnie stosowana w handlu detalicznym do śledzenia towarów (np. ubrań i innych artykułów wymagających transportu) w celu zarządzania zapasami.Sektor spożywczy ma jednakRóżne wymagania. Branża musi dostarczać świeżą żywność do sprzedaży w terminie przydatności do spożycia i musi być łatwa do śledzenia w przypadku wycofania produktu z rynku w przypadku jakichkolwiek problemów. Co więcej, firmy z branży muszą mierzyć się z coraz większą liczbą przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności łatwo psującej się.