GS1 wydało nowy standard danych etykiet, TDS 2.0, który aktualizuje istniejący standard kodowania danych EPC i koncentruje się na towarach nietrwałych, takich jak żywność i produkty cateringowe. Tymczasem najnowsza aktualizacja dla przemysłu spożywczego wykorzystuje nowy schemat kodowania, który pozwala na wykorzystanie danych specyficznych dla produktu, takich jak data pakowania świeżej żywności, numer partii i serii oraz potencjalna data „przydatności do spożycia” lub „sprzedaży do”.

GS1 wyjaśniło, że standard TDS 2.0 niesie ze sobą potencjalne korzyści nie tylko dla przemysłu spożywczego, ale także dla firm farmaceutycznych oraz ich klientów i dystrybutorów, którzy borykają się z podobnymi problemami w zakresie dotrzymywania terminu przydatności do spożycia, a także uzyskiwania pełnej identyfikowalności. Wdrożenie tego standardu zapewnia usługę dla rosnącej liczby branż, które przyjmują RFID w celu rozwiązania problemów z łańcuchem dostaw i bezpieczeństwem żywności. Jonathan Gregory, dyrektor ds. zaangażowania społeczności w GS1 US, mówi, że widzimy duże zainteresowanie firm przyjęciem RFID w sektorze gastronomicznym. Jednocześnie zauważył również, że niektóre firmy już stosują pasywne tagi UHF RFID do produktów spożywczych, co pozwala im również przejść od produkcji, a następnie śledzenia tych artykułów do restauracji lub sklepów, zapewniając kontrolę kosztów i wizualizację łańcucha dostaw.

Obecnie technologia RFID jest powszechnie stosowana w handlu detalicznym do śledzenia towarów (np. ubrań i innych artykułów wymagających transportu) w celu zarządzania zapasami.Sektor spożywczy ma jednakróżne wymagania. Branża musi dostarczać świeżą żywność do sprzedaży w terminie przydatności do spożycia i musi być łatwa do śledzenia podczas wycofywania produktu, jeśli coś pójdzie nie tak. Co więcej, firmy w branży muszą stawić czoła coraz większej liczbie przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności nietrwałej.