इंडस्ट्री ४.० ही संकल्पना जवळजवळ एक दशकापासून अस्तित्वात आहे, परंतु आतापर्यंत, ती उद्योगाला जे मूल्य देते ते पुरेसे नाही.
इंडस्ट्रियल इंटरनेट ऑफ थिंग्जमध्ये एक मूलभूत समस्या आहे, ती म्हणजे, इंडस्ट्रियल इंटरनेट ऑफ थिंग्ज आता "इंटरनेट +" राहिलेले नाही.
ते एकेकाळी होते, पण दुसरेच वास्तुकला.

इंडस्ट्री ४.०, मुख्य उपाय म्हणजे मोठ्या प्रमाणात उत्पादनाची समस्या नाही, तर बुद्धिमत्तेनंतर वैयक्तिकृत गरजा पूर्ण करणे आहे. कारण
आजचा समाज वैयक्तिकरणाकडे विकसित होत आहे, इंडस्ट्री ४.० ही संकल्पना स्पष्ट करण्यासाठी नाही तर सर्व बुद्धिमत्तेचा आधार बनण्यासाठी आहे.

युरोपियन मानकांच्या बाबतीत, इंडस्ट्री ३.० मधील बुद्धिमत्तेचे सर्व घटक एक पिरॅमिड रचना आहेत, जे मानकीकरणासाठी कोणतीही समस्या नाही,
परंतु वैयक्तिक गरजांसाठी नाही, कारण उत्पादन रेषेच्या मानकीकरणानंतर, सर्वात मोठी समस्या अशी आहे की लवचिक उत्पादन करू शकत नाही
केले जाऊ शकते, परंतु आज लवचिक उत्पादन ही औद्योगिक गरज आहे. दुसऱ्या शब्दांत, पिरॅमिड रचना आता उद्योगासाठी योग्य नाही, आणि
आजची रचना सपाट असावी.

हे दिसून येते की "इंटरनेट +" चे वक्तृत्व आता सध्याच्या युगाचा मुख्य विषय राहिलेला नाही, जेव्हा पिरॅमिडची रचना हळूहळू उलटली जात आहे,
ही अशी वेळ आहे जेव्हा औद्योगिक इंटरनेट ऑफ थिंग्ज खरोखरच मूल्य आणते, वैयक्तिकृत आणि सानुकूलित गरजांच्या उदयासह, विखंडन
इंटरनेट ऑफ थिंग्जचा देखावा या युगाला साजेसा आहे.