مفهوم صنعت ۴.۰ نزدیک به یک دهه است که مطرح شده است، اما تاکنون، ارزشی که برای صنعت به ارمغان می‌آورد هنوز کافی نبوده است.
یک مشکل اساسی در اینترنت اشیا صنعتی وجود دارد، یعنی اینترنت اشیا صنعتی دیگر «اینترنت پلاس» نیست.
زمانی بود، اما معماری دیگری داشت.

در صنعت ۴.۰، راه‌حل اصلی مشکل تولید در مقیاس بزرگ نیست، بلکه نیازهای شخصی‌سازی‌شده پس از هوشمندسازی باید برآورده شوند. زیرا
جامعه امروزی به سمت شخصی‌سازی در حال پیشرفت است، صنعت ۴.۰ قرار نیست این مفهوم را روشن کند، بلکه قرار است به اساس تمام هوش تبدیل شود.

از نظر استانداردهای اروپایی، تمام عناصر هوش در صنعت ۳.۰ یک ساختار هرمی هستند که مشکلی برای استانداردسازی ندارد.
اما نه برای نیازهای شخصی‌سازی‌شده، زیرا پس از استانداردسازی خط تولید، بزرگترین مشکل این است که تولید انعطاف‌پذیر نمی‌تواند
انجام شود، اما امروزه تولید انعطاف‌پذیر تنها نیاز صنعتی است. به عبارت دیگر، ساختار هرمی دیگر برای صنعت مناسب نیست و
سازه‌ی امروزی باید یک سازه‌ی مسطح باشد.

می‌توان دید که لفاظی‌های «اینترنت پلاس» دیگر موضوع اصلی دوران کنونی نیست، زمانی که ساختار هرمی به تدریج واژگون می‌شود،
این زمانی است که اینترنت اشیاء صنعتی واقعاً ارزش ایجاد می‌کند، با ظهور نیازهای شخصی‌سازی‌شده و سفارشی، تکه‌تکه شدن
صحنه اینترنت اشیا با این دوره مطابقت دارد.